fbpx

Kategoria: Łysienie

Osocze bogatopłytkowe w terapii łysienia

Oprócz leków dobranych przez lekarza, niewiele jest metod, które dają realne rezultaty w terapii łysienia. Jedynym potwierdzonym naukowo rozwiązaniem mogącym poprawić kondycję oraz ilość włosów jest mezoterapia osoczem bogatopłytkowym (tzw. PRP).


Na czym polega?

Procedura polega na pobraniu niewielkiej ilości krwi pacjenta i umieszczeniu jej w specjalnej do tego celu wirówce. Po kilku minutach z krwi wyodrębniają się osobne frakcje, z których nas interesuje osocze, zawierające bardzo duże stężenie płytek krwi, białek bioaktywnych oraz czynników wzrostu.

Tak przygotowane osocze jest następnie wstrzykiwane w skórę głowy za pomocą cienkich igiełek. Zabieg jest raczej bezbolesny, możliwy jest nieduży dyskomfort. Bardzo istotne jest, że dzięki wykorzystaniu osocza samego pacjenta, cała procedura jest bezpieczna dla zdrowia!


Kiedy stosować?

Rekomendujemy wykonywanie zabiegów z osocza bogatopłytkowego w przypadku zdiagnozowanego łysienia androgenowego oraz przewlekłego telogenowego. W tych dwóch przypadkach można oczekiwać satysfakcjonujących efektów.


Jak często?

Pierwsze dwa zabiegi należy przeprowadzić w odstępie trzech miesięcy, a kolejne co sześć miesięcy.

Przeciwwskazania

ciąża
choroby autoimmunologiczne
czynna infekcja


Opracowania naukowe

Bibliografia na temat skuteczności mezoterapii osoczem w leczeniu łysienia jest bogata. Poniżej przedstawiamy kilka pozycji do których warto zajrzeć, ot choćby żeby zapoznać się z przykładami efektów “przed-po”.


Łysienie plackowate – o co najczęściej pytają pacjenci?

Łysienie plackowate z powodu swojego często rozległego oraz długotrwałego charakteru jest schorzeniem silnie wpływającym na pacjentów. Nasze ekspertki postanowiły odpowiedzieć na najczęściej pojawiające się w gabinetach pytania pacjentów, u których zdiagnozowano łysienie plackowate.

Rakowska

dr hab. n. med. Adriana Rakowska

Adriana Rakowska – ZnanyLekarz.pl
Magdalena Jasińska dermatolog

lek. Magdalena Jasińska

Magdalena Jasińska – ZnanyLekarz.pl

Dlaczego choruję na łysienie plackowate?

Jest to choroba autoimmunologiczna, uwarunkowana genetycznie. To znaczy że chorują na nią osoby, które taką predyspozycję mają w genach. Szacuje się, że na łysienie plackowate choruje 1-2 % populacji.

Co znaczy, że to choroba autoimmunologiczna?

W przypadku łysienia plackowatego własny układ odpornościowy pacjenta błędnie rozpoznaje włosy jako coś obcego i je „atakuje”.

Czy stres może spowodować łysienie plackowate?

Nie mamy jednoznacznych badań pokazujących taką zależność. W praktyce klinicznej mamy przypadki ujawnienia się choroby po silnym stresie, ale to nie znaczy, że taka zależność musi wystąpić.

Jak rozpoznać łysienie plackowate?

Najczęściej są to ogniska wyłysienia, czyli obszary pozbawione włosów. Powstają one zwykle szybko i najczęściej początkowo mają okrągły kształt. Istnieją różne podtypy łysienia plackowatego – jednym z nich jest łysienie wężykowate, kiedy to dochodzi to utraty włosów w okolicy potylicznej w postaci pasa wyłysienia. Innymi i na szczęście rzadkimi postaciami są: łysienie całkowite (utrata wszystkich włosów na głowie) i złośliwe (z dodatkową utratą brwi, rzęs i włosów na skórze gładkiej). W celu różnicowania łysienia plackowatego z innymi chorobami wykonuje się badanie trichsokopowe, w którym charakterystyczne cechy obrazowania pozwalają na jednoznaczne potwierdzenie rozpoznania.

Łysienie plackowate u młodej osoby. Źródło: ChromaStock.

Co pokazuje badanie trichoskopowe w łysieniu plackowatym?

W aktywnych postaciach łysienia trichiskopia pozwala zaobserwować włosy wykrzyknikowe, ułamane włosy, czarne punkty. Za pomocą trichoskopii lekarz może ocenić aktywność choroby, a potem monitorować efekt leczenia.

W jakim wieku zaczyna się łysienie plackowate?

Bardzo różnie. Może ujawnić się u osoby dorosłej, ale często pierwsze ogniska łysienia pojawiają się już we wczesnym dzieciństwie.

Czy można się wyleczyć z łysienia plackowatego?

Nie można jednoznacznie ustalić przebiegu choroby. Czasem po jednym epizodzie następuje długi okres remisji. Choroba w części przypadków ma tendencję do samowyleczenia.

Im wcześniejszy początek choroby i rozległość łysienia, tym gorszy przebieg, ale jest to tylko statystyka.  

Nasza walka jest ukierunkowana na leczenie obecnego epizodu. Ukierunkowana jest na jak najszybsze zahamowanie aktywności i sprowokowanie odrostu, jednak kolejne epizody mogą się pojawiać. Tak jak wspomniałyśmy, zdarza się, że trafia do nas dorosła osoba z łysieniem plackowatym i w trakcie wywiadu przypomina sobie, że w dzieciństwie były „jakieś ogniska łysienia”, a potem przez wiele lat nic się nie działo.

Jakie jest leczenie łysienia plackowatego?

Leczenie zawsze jest dobierane indywidualnie. Najprostszą terapią są miejscowe kortykosteroidy (maści, płyny), które miejscowo indukują wycofywanie się komórek układu odpornościowego z otoczenia mieszków włosowych. U starszych osób pojedyncze ogniska można ostrzykiwać triamcynolonem (kortykosteroid). W przypadku aktywnej choroby i rozległych ognisk stosuje się leczenie ogólne: doustne sterydy (lekiem z wyboru jest triamcynolon, który w łysieniu plackowatym działa w małych dawkach lub dexametazon) oraz leki immunosupresyjne takie jak metotreksat lub cyklosporyna A. Przyszłością leczenia są nowoczesne leki biologiczne takie jak tofacitinib.

U niektórych pacjentów korzystny efekt przynosi fototerapia (PUVA, UVB 311 nm).

Jak długo trwa takie leczenie?

Terapia powinna być prowadzona jeszcze przynajmniej przez kilka miesięcy po odroście włosów. Czasem prowadzi się ją przez wiele lat, dostosowując leczenie do aktualnego stanu.

Jakie badania trzeba zrobić, jeżeli mam rozpoznanie łysienia plackowatego?

Zespół ekspertów z całego świata ustalił, że nie ma konieczności wykonywania żadnych badań dodatkowych, jeżeli nie ma objawów żadnych innych chorób autoimmunologicznych. poza monitorowaniem funkcji tarczycy przynajmniej raz na rok. Autoimmunologiczne choroby tarczycy częściej współwystępują u osób z łysieniem plackowatym, ale leczenie tarczycy nie ma zazwyczaj wpływu na odrost włosów.

Jakie choroby współwystępują z łysieniem plackowatym?

Istnieje tendencja do chorób autoimmunologicznych u pacjentów z łysieniem plackowatym. Najczęściej są to autoimmunologiczne choroby tarczycy. Z innych zaburzeń u pacjentów z łysieniem plackowatym częściej diagnozowane jest atopowe zapalenie skóry i celiaklia.

Jeżeli mam łysienie całkowite od 15 lat to czy istnieje szansa na odrost włosów?

Współczesna medycyna daje taką możliwość. Jeszcze niedawno uważano, że jeżeli nie ma odrostu włosów po 5 -10 latach to szanse są niewielkie, ale obecnie możemy taką szansę ocenić (w trichoskopii widoczne ujścia pustych mieszków), wdrożyć leczenie i ocenić efekt po kilku/kilkunastu tygodniach.

Łysienie androgenowe – nasze ekspertki odpowiadają na najczęstsze pytania

Łysienie androgenowe jest jednym z najczęstszych powodów utraty włosów. Na najczęstsze pytania dotyczące tego rodzaju łysienia odpowiadają dr hab. n. med. Adriana Rakowska oraz dr n. med. Marta Kurzeja z Centrum Dermatologicznego Rakowska.

Rakowska

dr hab. n. med. Adriana Rakowska

Marta Kurzeja dermatolog

dr n. med. Marta Kurzeja

Czy łysienie androgenowe dotyczy tylko mężczyzn?
Nie. Na łysienie androgenowe chorują zarówno mężczyźni jak i kobiety. W przypadku mężczyzn diagnoza jest zazwyczaj prosta: linia czołowa owłosienia przesuwa się do tyłu, w obrębie wierzchołka głowy pojawia się widoczne przerzedzenie włosów. Kobiety łysieją według innego wzorca – najczęściej przerzedzenie dotyczy całej górnej części głowy lub pojawia się objaw „szerokiego przedziałka”, jednak linia włosów jest zachowana.

Czy można wykluczyć łysienie androgenowe, jeżeli poziomy hormonów męskich (testosteron, DHT) są w normie?
Nie. Jest zupełnie odwrotnie – zaburzenia hormonalne są rzadko stwierdzane w łysieniu androgenowym. Choroba ma podłoże genetycznie. Polega na tym, ze mieszki włosowe w określonych (górnych) częściach głowy są „zaprogramowane” do nieprawidłowej reakcji z hormonami męskimi (androgenami), w wyniku której ulegają stopniowej miniaturyzacji. Im mniejszy mieszek włosowy, tym cieńszy i krótszy włos: stąd widoczne przerzedzenie.

Skoro jest to „choroba genetyczna” to czy warto ją leczyć?
Tak. Pierwszym celem leczenia jest zatrzymanie postępu choroby na jak najwcześniejszym etapie. Samo leczenie jest długotrwałe.

Po 3 miesiącach leczenia nie widzę efektów. Czy trzeba zmienić leczenie?
Nie. Najkrótszy czas potrzebny do oceny efektów leczenia to 6 miesięcy. Wtedy najbardziej istotna jest ocena trichoskopowa. Jeżeli w trichoskopii widać efekt pod postacią większej liczby grubych włosów, wtedy kliniczna poprawa będzie widoczna za kilka kolejnych miesięcy.

Widać poprawę, włosy są gęstsze, ale nadal wypadają….
Celem leczenia łysienia androgenowego jest „gęstość” włosów. Często długo obserwuje się skrócony cykl włosowy – w przypadku skutecznego leczenia „nowe włosy” po każdej wymianie stają się grubsze i rosną dłużej. Z drugiej strony, w dużej części przypadków aktywnej choroby pacjent wcale nie zauważa wzmożonego wypadania włosów tylko ich stopniowe przerzedzanie się. Obecnie uważa się, że pacjenci z łysieniem androgenowym mają większą podatność na sezonowe wypadanie włosów, które w naszej szerokości geograficznej przypada na kwiecień i sierpień.

Kiedy można zakończyć leczenie?
W łysieniu androgenowym leczenie jest długotrwałe. Najczęściej intensywna faza leczenia trwa kilka lat. Po tym czasie ustala się leczenie, które ma za zadanie utrzymać osiągnięty efekt. Konieczne są kontrolne badania trichoskopowe co kilka miesięcy, żeby ewentualną progresję choroby wychwycić jak najszybciej i wtedy ponowie wdrożyć intensywniejsze leczenie.

Czy istnieje jeden schemat leczenia?
Nie. W każdym przypadku leczenie dobierane jest indywidualnie, w zależności od płci, chorób współistniejących oraz obrazu trichoskopowego.

Jakie suplementy należy brać?
Żadne. Nie jest to choroba niedoborowa, w związku z tym suplementy diety nie mają na nią wpływu. Należy oczywiście wykluczyć niedobory, z czego istotnym jest niedobór żelaza i witaminy D, ponieważ mogą przyspieszać cały proces utraty włosów w łysieniu androgenowym.

W jakim wieku zaczyna się choroba?
Łysienie androgenowe może się ujawnić w każdym wieku – nawet u osoby nastoletniej.

Nikt w rodzinie nie choruje. To nie może być choroba genetyczna.
Czasami zdarza się, że w rodzinie nie ma innych chorujących osób, jednakże ustalenie rozpoznania łysienia androgenowego wśród najbliższych to informacja, że istnieje podatność na tą chorobę. Można być pierwszym i jedynym członkiem rodziny, który ma objawy.

Czy można/ trzeba wykonać badania genetyczne?
Łysienie androgenowe jest chorobą złożoną i nie znane są wszystkie geny odpowiadające za jej powstanie. Badania genetyczne nie przesądzają o rozpoznaniu ani leczeniu. Najważniejszy jest obraz kliniczny i trichoskopowy, które razem pozwalają na ustalenie rozpoznania.

Czy łysienie androgenowe może nasilać się w stresujących sytuacjach?
Odpowiedź jest złożona. Jeżeli stres powoduje nadmierne wydzielanie prolaktyny, wtedy odpowiedź jest pozytywna. Wówczas jeżeli pacjent ma taką obserwację, wdraża się odpowiednie dodatkowe leczenie hamujące wpływ prolaktyny na mieszki włosowe.

Po okresie poprawy obserwuję okres pogorszenia….
Łysienie androgenowe może przebiegać w sposób sinusoidalny. Jeżeli po okresie progresji następuje okres jeszcze większej „odbudowy” gęstości włosów, wówczas nadal mamy sukces terapeutyczny i epizodycznymi okresami pogorszenia nie trzeba się przejmować.

Jakim szamponem należy myć głowę?
Nie ma znaczenia – kosmetyk powinien być dobrany zgodnie z preferencjami pacjenta. Czasami szampon zawierający odpowiednie substancje lecznicze może może być elementem terapii.

Czy kobieta z łysieniem androgenowym może farbować włosy?
Tak. Nie ma żadnych przeciwwskazań.

Czy istnieją jakieś metody dodatkowe np. mezoterapia, które mogą pomóc?
Jedyną metodą dodatkową o udowodnionym działaniu jest osocze bogatopłytkowe. Istnieją różne schematy podawania – w naszym wypracowanym schemacie powinno być podawane co kilka miesięcy, bardzo płytko, każdorazowo z oceną efektywności po 3 miesiącach od zabiegu.

Mam rozpoznane łysienie androgenowe, ale włosy mi się bardzo przetłuszczają. Może to jest przyczyna?
Nadmierne przetłuszczanie się włosów jest „efektem” łysienia androgenowego, nie jego przyczyną. Włosy ulegają miniaturyzacji, gruczoły łojowe wręcz odwrotnie – są stymulowanie przez androgeny do większej produkcji łoju.

Planuję ciążę i mam rozpoznane łysienie androgenowe. Czego mogę się spodziewać?
Problem z kobietami planującymi ciążę jest taki, ze nie można im zalecić niektórych skutecznych form terapii. Większość skutecznych leków może być podana młodej kobiecie tylko przy skutecznej protekcji ciążowej. W okresie „zachodzenia w ciążę” ustala się inny schemat terapii, z zaleceniem odstawienia wszystkich leków w momencie potwierdzenia ciąży. Okres samej ciąży jest dobrym okresem dla włosów – wydłuża się faza wzrostu włosa (anagen), dlatego można się spodziewać poprawy. Po ciąży niestety dokłada się problem łysienia poporodowego, które może nasilić łysienie androgenowe. Zaleca się wizytę i ustalenie planu terapeutycznego w 10-12 tygodniu po rozwiązaniu, niezależnie od karmienia piersią.

Zadzwoń do nas!